Website van Lydia Snijder

verhaaltjes:  knutselen  Joop  mijn kikkertjes  de hommels  Kra Krak  schoen zetten  kerst  mestatent 

Home

Foto's: zwart-wit
Foto's: kleur
Foto's: zelfportret
Collages
Verhaaltjes

Contact en Links

Lydia Snijder

zelf

Het Mestatent
(je kunt op alle onderstreepte woorden klikken)
 

Het was de dag na Oud en Nieuw, 2 januari. Hond Woef, Beer Billy, Joep de Aap, Lientje en ik waren de kerstspullen aan het opruimen.
Koen Meloen deed niet mee, die wilde liever in de kelder tv kijken.
"Jongens, ga eens van die brandende lichtjes af, " zei ik tegen Woef en Lientje "die worden heet, je kunt je branden! En Billy, voorzichtig met die ballen. Ze zijn van glas en als ze breken kun je je lelijk snijden."
Maar pats, het was al te laat, er viel een bal in stukken op de grond. "Iedereen op zijn plek blijven, verroer je niet! Ik ga gauw stoffer en blik halen." schreeuwde ik.

"Maar dan brand ik me!" snikte Lientje, die erg geschrokken was van mijn geschreeuw.
Dat was ze niet van mij gewend. "Stil maar, schat, ik doe de lichtjes eerst wel even uit."
Snel liep ik naar de keuken en pakte mijn stoffer en blik.
"Ben je nou boos op mij?" vroeg Billy beteuterd. "Je deed het toch niet expres?" vroeg ik.
"Nee, natuurlijk niet!" zei hij. "Dan ben ik ook niet boos."
Nadat ik de scherven opgeveegd had, zette ik maar snel een gezellig muziekje op.
Daar werden ze weer vrolijk van.

"Lydia" vroeg Woef ineens "Oma is jouw moeder hè?" "Ja, dat klopt." zei ik. "Heb je ook een eigen Oma?" "Nou, die had ik vroeger wel." zei ik " Ze is heel oud geworden maar ze is nu dood. Jammer hoor, ik vond het een hele lieve oma." "Hoe oud is ze dan geworden?" vroeg Billy. "97 jaar, dat is heel oud voor een mens." "Ben jij ook al zo oud?" vroeg Lientje. "Nee, nog lang niet, ik ben pas 61!" zei ik.
"Maar je gaat natuurlijk wel dood " bromde Joep "en als je dood gaat, wat gebeurt er dan met ons?"
"Dat weet ik eigenlijk niet, daar heb ik nog nooit over nagedacht. " "Nou, denk er dan maar heel snel over na, want ik vind 61 al erg oud!" zei hij.
"Hoe oud zijn wij eigenlijk?" vroeg Lientje. Ik moest even nadenken. "Hond Woef en Koen zijn het oudst, ze zijn 55 jaar. Dan komt Billy, die is net zo oud als jij, 35 jaar. En Joep is de jongste: 25 jaar." Daar waren ze even stil van.
"55 jaar, ben ik al zó oud, " zei Hond Woef "en wanneer ga ik dan dood?" "Dat weet ik niet, volgens mij gaan jullie nooit dood, alleen een beetje kapot."

"Ik ben al een beetje kapot. " mopperde Joep en hij tilde zijn arm op. "Je zegt steeds dat je me zal maken en dat doe je nooit! Je hebt Hond Woef wel nieuwe ogen gegeven omdat zijn oude ogen versleten waren. Waarom repareer je mij dan niet?" Daar had hij wel gelijk in.
Ik pakte snel een draad en een naald en maakte de scheur onder zijn arm netjes dicht. "Zo beter?" vroeg ik. "Nou het werd tijd, was dat nou zo moeilijk?" bromde hij nog.
Ach het is toch zo'n lekkere oude brompot, maar ik vind hem toch wel lief.

"Ik weet het, " riep Joep ineens "je maakt gewoon een mestatent!" "Een wat?" vroeg ik "Een MESTATENT, ben je doof of zo!" brulde hij.
"Wat is een mestatent?" vroeg ik verbaasd. "Dat is een papiertje waarop je schrijft waar wij naar toe gaan als jij dood bent." zei hij.
"Oh, een testament bedoel je." zei ik.
"Ja, dat zeg ik toch, een mestatent!" zei hij verontwaardigd.

"En naar wie willen jullie dan als ik dood ben?" Tja, dat was een moeilijke vraag. Ze zaten een tijdje te praten en te denken. En ze belden Koen Meloen.
"We weten het," zei Billy "Koen had een goed plan. We willen naar jouw Nicht Radijsje.
Die heeft vroeger met ons gespeeld. En nu is ze juf, dus ze houdt van kinderen en speelgoed."

"Ik weet het niet, hoor. Ik vind dát een beetje vreemd." zei Joep en hij wees naar de foto van Nicht Radijsje die ik aan de muur heb hangen. "Wie gaat er nou op 1 been op een olifant staan!"
"Ja, waarom deed ze dat eigenlijk?" vroeg Lientje.
"Ze was op vakantie in Thailand, een heel ver land. En daar zijn olifanten en ze heeft geholpen de olifanten te wassen." vertelde ik. "Kunnen die olifanten dat dan zelf niet?" vroeg Billy verbaasd. "Ze kunnen hun rug niet goed schrobben." zei ik.
"Ja maar als Nicht Radijsje bovenop ze gaat staan, kan ze hun ruggen natuurlijk ook niet schrobben. Zie je wel, dat is vreemd!" riep Joep triomfantelijk.
"Ik denk dat de olifant dat schrobben erg fijn vond. En toen ze klaar was, mocht ze voor een keertje bovenop hem staan."
zei ik.
Maar ik zag aan het gezicht van Joep dat hij het nog steeds een beetje vreemd vond.
"Maar wat willen jullie nu: moet ik in mijn testament schrijven dat jullie naar Nicht Radijsje gaan als ik dood ben?"
Dat vonden ze een goed idee, zelfs Joep.

En na het opruimen belde ik Koen. Die kwam naar boven en toen aten we de oliebollen en appelflappen op die we nog over hadden van Oud en Nieuw. En we keken naar de film van Mowgli.
Het was een fijne dag!

O ja, wil je weten waarom mijn nicht Radijsje heet? Toen ze klein was en bij ons speelde, kreeg ze altijd een heel rood hoofd als ze iets erg leuk vond. Bijvoorbeeld als we naar de speeltuin gingen.
En om haar rode hoofd hebben we haar Radijsje genoemd!
Op de foto kun je het nog een beetje zien.

© Lydia Snijder 2014